Terwijl tijd de laatste uren

van dit jaar wegtikt

sluit zij zich voor even op

in haar warme cocon

het voelt als de moederschoot

waar dit leven ooit begon

en herinnering terugblikt

Straks, als sierlijke stralen

het nieuwe jaar binnen halen

maakt zij zich op om

nieuwe herinneringen te schrijven

over waardevolle contacten

met mens, dier en natuur

die vol energie zullen beklijven

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gevoelens beroeren

deze laatste nachten

van het jaar, zij vervoeren

vleugen van heimwee en gemis

het lijkt haast een teken

van gene zijde, een teder gebaar

_______________________________________________________________________________________________________________________________

De stillen

bewegen zich

achter de schermen

zijn onzichtbaar

lijken niets te willen

maar vlak ze niet uit

wis ze niet van de kaart

want wanneer je er één spreekt

blijken ze goud waard!

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Kerstgedachte

Respecteer en waardeer

vergeet en vergeef

schenk hoop keer op keer

adem in en beleef

laat los en omarm

sprankel en stimuleer

omhels en verwarm

heb de liefde lief, steeds weer

eerbiedig de natuur

en al dat daarin leeft

doe je dat vol vuur

weet dan dat hij jou

prachtige momenten geeft

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Limerick

Een oud besje uit de Kwakel

zorgde voor een waar mirakel

met de rijvaardigheidstest

deed zij enorm haar best

en was daardoor niet de zwakste schakel

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Zelfreflectie

Vanaf nu wordt het anders

Nog intenser

Niets meer hoeven missen

Je ervan vergewissen dat ieder moment er simpelweg is

Glasheldere herinneringen creëren

Zonder dat laagje verslavende vernis

Het duister veroorzaakt onrustig gefluister

terwijl regen genadeloos gedachten geselt

zij wil dromen over licht en luchtigheid

Als de dag dan eindelijk aanbreekt

voelt zij zich voor even van angsten bevrijd

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Mam

Jouw blik was altijd helder en doortastend

wist mij steeds weer te doorgronden

op dagen dat ik aan sta

zijn wij heel sterk met elkaar verbonden

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Overpeinzing

 

Licht en luchtig wil ze leven

en toch knaagt het weten aan haar geest

want gezondheid is een wezenlijk gegeven

waar ze er helaas maar één van heeft

Genieten wil ze met heel haar wezen

uitbundig, uitgelaten, frank en vrij

zonder voor het eind te hoeven vrezen

want angst zet ze het liefst opzij

Ze blijft zoeken naar de gulden middenweg

want in de toekomst kijken kan ze niet

biedt deze een beetje mazzel of juist pech

wat ligt er nog in het verschiet....

_______________________________________________________________________________________________________________________________

De nacht is er één om te verbannen
zich te vermannen en over te gaan
tot de orde van de dag
maar de droom blijft rondzingen in haar hoofd
en de betrekkelijkheid van dit leven
laat zich niet bedwingen
Ze voorzag al dat dit zou gebeuren
dat de angst haar nacht
eens zwart zou kleuren

Gelukkig zwicht het donker altijd weer voor het licht
en wordt haar hart luchtiger bij het schrijven van dit gedicht

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Machteloosheid

Langzaam

ontstaat er een balans

een ontspannen cadans

die de hartslag reguleert

waardoor energie opveert

naar hoger sferen

een plek waar de geest

wordt geleegd omdat

ze hier graag wil verkeren

de blik zich vol vertrouwen

voorwaarts begeeft

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Beelden kunnen verstikken en breekbaar maken

ons voor even tot op het bot raken

Beelden kunnen ons emotioneren

en laveren naar een moment van gelukzaligheid

Hoe je het ook wendt of keert

beelden brengen een boodschap

die ons altijd wel iets leert

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Ontsluiting

Verlangen kijkt om de hoek

als zij haar deuren opent

sereen lopend door tastbaar stil

behangen met een pril voorgevoel

Dus laat kim zich ontsluiten

start het begin van deze nieuwe dag

observeer, ervaar, laat emoties binnen

want elk moment kan het zomaar beginnen

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Loom geeft wind wending aan de droom

gemoed beleeft een kentering

wild schuimend golft zij van eb naar vloed

voeten verankerd in de branding

voeden longen met krachtige gloed

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Een vaste gast in het labyrint van haar ziel

en toch vormt deze achilleshiel een positieve basis

om zoveel mogelijk dit leven lief te hebben

 

Jezelf in te bedden in de koesterende omarming

van moeder natuur, die het vuur in je doet oplaaien

en angst als een veertje laat verwaaien

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

De dag

houdt zijn adem in

voor wat de nacht

gaat brengen

met alle liefde

zou hij het licht

nog wat verlengen

maar hij weet

dat als het donker

niet zou bestaan

hij als vanzelf

in het duister

zou vergaan

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Chemie

Het lijkt raar

maar voelt werkelijk en waar

wanneer spanning

zich manifesteert

als zijnde tastbaar

Elektriciteit

spreekt boekdelen

en baant zich een weg

onder de huid

waar het welig tiert

en als weelderig onkruid

de saaiheid van dit bestaan

totaal verbant

dit lichaam ontlaadt

wanneer ze voor

een zeldzaam moment

door de bliksem

wordt bemand

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Ik ben geworden wie ik ben

niets meer maar ook niets minder

voel liefde voor al dat groeit en bloeit

met de natuur als hechte verbinder

en toch wordt mijn leven extra verrijkt

wanneer jij over mijn schouder meekijkt

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Mieren bestieren dit platform

bepalen voor nu

de norm van denken

laten gedachten krioelen

en beïnvloeden het positief voelen

op een chaotische manier

Wanneer wij ze echter

de ruimte schenken

om weer te kunnen aarden

zullen zij hun sporen trekken

in vaste grond

om hun doel te evenaren

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Vrijheid

Een kostbaar bezit

om altijd bij stil te staan

elke dag opnieuw

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gedenken

De ware helden

zij die hun leven gaven

voor onze vrijheid

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gesloten ogen

kijken vol mededogen

naar binnen

daar waar emoties

elkaar verdringen

kwetsbaarheid

in strijd is met kracht

omdat het leven

nu eenmaal niet altijd loopt

zoals je verwacht

 

maar uiteindelijk

zorgt vertrouwen

weer voor een stabiele basis

en pure acceptatie

dat het is wat het is

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Terwijl regen tranen tekent op de ramen

en diepe groeven trekt in veel te droge grond

voelt de mond kurkdroog en woelt onrust welig...

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gevangen

van het welbevinden

als een scherpe steen

in troebel water

de uitbater van melancholie

die zijn tanden zet in schone schijn

want is dit het ultieme

het betoverende zijn....

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Ode aan de lente

Kleurrijke geuren

bezwangeren deze tuin

met lentekriebels

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Zon raakt gesloten ogen teder en zacht

spontaan en totaal onverwacht

borrelt en bruist energie

wordt passiviteit vergruist

verhuist het laatste restje winter

door de achterdeur naar buiten

en vervliegt in de zwoele wind

waar vogels lente fluiten

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Wat valt er nog

te schaven en te schuren

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Terwijl schaduwen langzaam verdwijnen

in gefluister van het duisteren

muizenissen worden uitvergroot

verliest nuchterheid haar grip

op dat wat reëel lijkt

Het enige dat beklijft

is dit onzekere gemoed

dat nog geen uitweg ziet

naar dat wat er werkelijk toe doet.....

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Het zet zintuigen op scherp

Wanneer openbrekend licht

bezwangerd raakt van

een overweldigende ballade

laadt zij zich op met dat

wat haar oren tot zich nemen

om goed met beide voeten

op deze aarde te staan

en er niet van te vervreemden

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Het is onrust

dat het tikken

van de klok bepaalt

de huid bleek en verschraald

smeekt om fleur en kleur

de geest doorleeft de saaiheid

van dit bewolkt bestaan

wil het overslaan

en gewekt worden

door frisse speldenprikken

zich vergewissen van

louterend vers groen

alle remmen los en gaan

voor die dingen die er werkelijk toe doen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Dromen breken open

praktisch denken is taboe

tijd voor onbelopen wegen

niet wikken over wat of hoe

Observeren en ervaren

ongebreideld, frank en vrij

geen geijkte, saaie paden

maar nieuwe prikkels nu erbij

Net als de lente die vast en zeker

op de winter volgt

treedt groei en bloei naar voren

wordt verstilling afgekolfd

Een soort van grote schoonmaak

maar dan voor lichaam en geest

als een hongerige vlinder

die zich uitleeft op een nectarfeest

Onbelopen wegen

frank en vrij te gaan

geven nieuwe prikkels

aan een pril ontluikend nieuw bestaan

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Vogelgefladder vult de nog vale tuin

wijl geklater van water de onrust blust

stilte de aanwezige kilte verdrijft

is zij zich op intense wijze bewust

van de eerste tekenen van pril leven

die met tedere trom worden weergegeven

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Blauwer dan blauw

toont hij zich

in vol ornaat

Verfrissend en kordaat

wordt zij bevangen

door zijn immense kracht

Toch kabbelen golven

tederzacht rond haar voeten

en tonen hun intense trouw

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Klanken voeren haar

langs de flanken

van dit aards bestaan

Voor even

los van de aarde

omgeven door zonnestralen

en belicht

door de volle maan

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Luchtig

Zij tart het donker met haar blik

want ondanks het beperkte zicht

voelt zij een stroming in de lucht

die licht voelt als een lentebries

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

2021

Terwijl de regen met bakken naar beneden komt

zij haar natte plunje te drogen hangt

zich een mok met troost inschenkt

bedenkt ze zich dat ze verlangt naar het nieuwe jaar

Zij hult haar kamer in zacht licht

draait de verwarming een graadje hoger

luistert naar Tabitha en Pascal en valt

weldra als een blok voor hun rake woorden

Hun lied vult de stilte in haar hoofd met fraaie slotakkoorden

op deze laatste dag van het oude jaar

dus laat in 2021 de wensen en de vragen maar

bewaar de hoop en leef zonder verzagen in het heden

om elk moment te omkleden met vertrouwen

en er volop van te kunnen en te mogen houden

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Fris voelt de lucht

die traag onder gaat

hij maakt ruim baan

voor sterren en maan

voor een nacht

zonder verwachtingen

zonder jagen en jachten

voor een onvoorwaardelijk onderdompelen

in die wie je werkelijk bent

uniek en ongekend

met of zonder masker

want ogen spreken een eigen taal

uitgestoken handen

hun eigen verhaal dus hou vast en

omarm deze nacht

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Het is hectiek dat de klok slaat

een sneller tikken

van dit hart veroorzaakt

want soms is men zich van geen kwaad bewust

maar sticht onwillekeurig

een storm van onrust

Onrust die zich een weg baant

naar de geest, waar tot die tijd

zo'n heerlijke ontspanning was geweest

en toch weet en voelt ze

met het volste vertrouwen

dat ze op die geest morgen weer kan bouwen

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

absorbeert zij

dit verschijnen

laat zijn spiegelbeeld

in alle rust

zijn warmte uitstrooien

in de plooien

van haar zijn

omarmen wil ze

om nooit meer

los te laten

hiaten op te vullen

zodat zijn aanwezigheid

nimmer zal vervagen

_____________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Zijn blik is uitdrukkingsloos 

als hij leeg en zonder emotie

de dag in staart

zij, licht besnaard,

voelt de druk die dat veroorzaakt

in haar gevoelige maag

het is een plaag

als hij zich weer eens openbaart

en deze angst laat opwellen

niet langer wil zij

dat hij haar komt kwellen

met sombere gedachten

natuurlijk weet ze

dat het leven

betrekkelijk is en kwetsbaar

maar dat weerhoudt haar niet

om nieuwe dingen te doen

en verrukt te zijn als het lukt

langzaam pelt zij

laag voor laag

zijn invloed van haar af

voelt een warme gloed

die hem vager en vager maakt

om uiteindelijk in mist op te gaan

zij weer 

vol optimisme en levenslust

in het leven kan staan

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Ik  wil 

in sprookjes geloven

de realiteit ontvluchten

voor even

niets hoeven duchten

van corona

er eeuwig kunnen zijn

en altijd jong van geest

 

Ik wil 

kunnen lachen en lieven

zonder afgunst 

zonder grieven

naast mijn medemens vertoeven

geluk kunnen beleven 

aan elkaar, de natuur

en al dat daarin leeft

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Sluimerend zacht raakt de kern haar zijn

volledig verdwenen de onzekerheid en pijn

stralend voelt zij zich één met het al

waar leven oneindig is, geen sprake van verval

sterrenhemel pronkt en lonkt

de tijd tikt voor even stil, dit is alles wat ze wil

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Voorzichtig raakt de pen het papier

heel lichtjes om vooral geen druk te geven

soms blijft haar punt voor even zweven

neemt geest de tijd voor overdenking

want waardevol is het bewust ervaren

van de schenking der natuur en al dat daarin leeft

puur is het geluk dat zij onvoorwaardelijk geeft

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Verkoelend streelt de wind haar verhitte huid

gehuld als een verfrissende lofzang

vindt hij zijn gang naar haar geest

die zich vol overgave laat laven

aan deze verkwikkende haven

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Vele ankerpunten

kan zij laten verjaren

omdat hun lering

de rest van haar leven

vrij en onvervaard

zeeën laat bevaren

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Heel subtiel

komt het fluisterend

bij haar binnen

opent sluizen

die lange tijd

gesloten leken

nu is het moment

om te breken

met het eeuwig denken

onvoorwaardelijk

met een nieuwe fase

te beginnen

en zichzelf

een puur en zuiver gevoel

te schenken

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Beklemming

Verlangen waart rond

in een doolhof

van lege gangen

op zoek naar de weg

die met licht

wordt behangen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Betrekkelijkheid

Verzetten heeft geen zin
want alles bestaat uit
een begin en een eind
hoe verfijnd ook de blik
geen sikkepit ruimte
voor relativering
angst voert de boventoon
totale leegte vormt
een cordon rond het hart
dat met smart wacht op
berusting en verlichting

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Braakliggend de woorden
rood doorlopen, obstinaat
alsof het kwaad
nooit meer weg zal gaan
en toch maken ze ruim baan
breken een nieuwe reeks open
die lange tijd vervlogen leek te zijn

Het brein onderscheidt zich van het voel
met tot doel te relativeren
niet langer abstraheren
maar elke betekenis
concreet op een weegschaal leggen
en zonder woorden
ook een hoop te kunnen zeggen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Begroeting

Jouw ontwaken
vol pracht en praal
opent dat van mij

Zacht en vol warm onthaal
verdamp jij angsten
maakt mijn adem vrij

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Verkoeling voelt vederlicht
voedt verkwikkend de huid
als het bruisen van de rivier
die haar takken ontsluit

De geest ontkleedt zich
waadt door glinsterend water
genietend van haar stroming
een heldere belofte voor later

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Dit hart voelt zich kwetsbaar
klopt emotievol haar slagen
de boezems gedragen
door heimwee en gemis naar
liefdevol contact dat niet meer is

De kamers met warme tinten gevuld
verlangen naar toen
niet langer in nevelen gehuld

_______________________________________________________________________________________________________________________________Heel voorzichtig
komt het dichterbij
neemt bezit van mij
mijn lichaam en mijn geest
zijn in tijden niet zo alert geweest
verbonden en toch vrij
heel voorzichtig komt het dichterbij...

_______________________________________________________________________________________________________________________________

De tijd is rijp
om het graan
van de akkers
te oogsten

te geloven en
vol vertrouwen
dit pad te betreden

luchtig en lichtvoetig
in complete balans
te gaan voor het ultieme
het allerhoogste

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Wijl merel meanderend
haar toonaarden openbaart
en licht de aanvang
van een nieuwe dag verklaart
vertoeft zij ongestoord
voor even in de geest
waar ze haar zielenroerselen leest

______________________________________________________________________________________________________________________________

Strand

Bulderende golven
oneindige zee
zij voert gedachten mee
die meedeinend belanden
op spierwitte zandstranden

waar het lichaam beweegt
het hoofd door de wind
leeg wordt geveegd
innerlijke rust een voetstap
in het zand overmant

De hemel breekt open
vertoont stukken blauw
die de wereld ontdoet
van haar somberste grauw
en ziel vol vertrouwen laat hopen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Het is geen toeval
dat de herinnering zich
op dit moment presenteert

dat zij mij meetrekt
naar het verre verleden
waar een kinderlijke stem
opnieuw opveert

bedekt wordt met ouderliefde
weer even kind te zijn
het is geen toeval.....

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Schil de angst, laag voor laag,
traag maar vasthoudend
observeer, keer op keer,
rustig en sereen
want dan breekt uiteindelijk
het verweer en vloeit aandacht
als een warme golf door alles heen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Verdriet reikt hoog
hoog tot aan de sterren
waar hemelpoort zich opent
verbondenheid ontvangt
zingeving van te delen
het hart met koestering behangt
gemis stilaan doet helen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Droom

Onafgebroken poetst ze door
alsof haar leven er vanaf hangt
smetteloos schoon moet het zijn
ontdaan van al dat coronavenijn

zodat het zonder strepen kraakhelder glanst
luchthartig elk straaltje zonneschijn vangt
dit hartverwarmend in de kamer belandt

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Een fraaie bloementooi van tulpen
siert de kamer met haar diepe rood
vol allure en met een vurig allooi
om het leven vol te vieren
ondanks de coronanood

want tijd tikt gewoon zijn slagen
en dagen snoeren zich als parels aaneen
dus geloof in de kracht van licht en liefde
geniet daar met volle teugen van
want dit bestaan vlucht verder en verder heen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Tijdens mijn herbronnen
heeft hij zijn web gesponnen
krachtig om mij heen

Het voelt als heel vertrouwd
toegenegen opgebouwd
vrij en toch samen één

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Naakte nacht toont zich
donker en desolaat
geeft onomwonden aan
dat alles eindig is
ooit eens zal vergaan

maar als ochtend zich
in volle glorie openbaart
opgaande zon lucht
vol oranjerode tinten tooit
dan is het dat aarde
vol hoop wordt bestrooid

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Twee voor de prijs van één

Een vrouw uit Koog aan de Zaan
waste haar haar met banaan
hoewel ze fruitig rook
raakte ze toch van de kook
zij voelde zich voor pisang staan

of

Een grijze duif uit Obdam
vond haar haar van groot belang
echter toen zij het van vet ontdeed
met bananenextract compleet
was zij totaal de pisang

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Onwerkelijk is de wereld
de mens wordt teruggefloten
door de natuur en moeder aarde
alles dat het volk vergaarde
is nu van generlei waarde

alleen gezondheid telt
en een positieve geest
in het nu de kracht vinden
zodat we ons kunnen verbinden
tot een grote bol van energie

één universeel licht
dat vertrouwen en hoop uitstraalt
genezend op deze wereld daalt

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Limerick

Een stoere hommel uit Obdam
wist niet wat hem overkwam
lamheid was zijn deel
door een slok nectar teveel
hij was machteloos toen zij een foto nam

_______________________________________________________________________________________________________________________________

De regen tikt
in een ongenadige cadans
tegen het raam
alsof er geen einde
aan zal komen

en

toch overheerst
het tere getjilp van vogels
die steevast geloven
zij zien de eitjes reeds
in hun dromen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gevormd

Weloverwogen daalt zij
trede voor trede
de wenteltrap naar beneden

de kaars in haar hand
flikkert en werpt zijn schaduwen
op heden en verleden

dieper en dieper
dringt zij binnen in de spelonken
de spiegels van haar ziel

tastend naar herinneringen
liefdevolle gebeurtenissen
waar haar hart ooit voor viel

hier voelt zij zich thuis
geborgen en gekoesterd
vormt alles een geheel, zijn er geen vragen

zij zullen over haar waken
op veilige, vertrouwde handen
de toekomst in dragen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Neerslachtigheid druipt van de bomen
weerkaatst duisterheid in de plassen
zuigt zich vast aan beslagen ramen
roffelt krachtig op het platte dak

maar ik hou me vast aan mijn dromen
laat ze mijn gemoedsrust verrassen
die de lentekriebels beamen
standvastig en met stabiel gemak

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gesloten ogen gedogen
dat wat komen gaat
accepteren dat niet alles
te beheren is
dat de tijd onomkeerbaar
en genadeloos voortschrijdt
met in haar wijzers verweven
een stilzwijgend gemis

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Bezielend
Stilte omsluit hen
die hier rusten
Gesloten ogen
gedogen herinneringen
vol heimwee
Het zachte gefluit
van een vogel
neemt het mee
tot diep in het hart
van dit graf

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Moment van zwakte

Voor heel even mag het er zijn
het voelt zelfs fijn toe te geven
aan dat schurende verlangen
die ranke schouders één moment
te kunnen laten hangen

maar daarna gaat de deur weer dicht
wordt de blik op het hernieuwde licht gericht

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Sereen sijpelt het binnen
laat het bloed zachter stromen
langzaam maar gestaag doordringt het
de meest diep gelegen lagen
laat ze baden en aarden
emoties opnieuw ontladen
tranen toegevend vervagen

te mogen gaan voor het meest haalbare goed
is hetgeen er daadwerkelijk echt toe doet

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Herbronnen

En weer is er een onbelopen pad te gaan
intuïtie schept ruim baan om te ontdekken
de vicieuze cirkel verder op te rekken
een derde oog te hebben voor het geheel
het ontluikende deel van yin en yang, lichaam en geest
verse stappen voorwaarts, energiek en onbevreesd

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Bij tijd en wijle
verbreekt zij het zegel
van saaiheid en sleur
opent vlot en veilig sluizen
naar daar waar de ziel gehoord wordt
bloed door de aderen ruist
eenzaamheid tot stof vergruist
waar muren vuurrood vlammen
vol van ingehouden verlangen
muziektonen laatste restjes twijfel
voor altijd verbannen
zij vluchten naar een niemandsland
van koude en ijle luchten

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Vergeet en vergeef
laat los en omarm
adem in en beleef
omhels en verwarm
sprankel en stimuleer
eerbiedig de natuur
schenk hoop, keer op keer
ontsteek liefde vol vuur

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Het is geen toeval
dat de herinnering zich
op dit moment presenteert
Dat zij mij meetrekt
naar het verre verleden
waar een kinderlijke stem
opnieuw opveert
bedekt wordt met ouderliefde
Weer even kind te zijn
het is geen toeval.....

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Yin en Yang

Langzaam belanden
voeten terug op aarde
en een behaaglijke stilte
keert weerom

Zij telt de som op
van teveel, te vol
voelt de waarde
van dit besef teder indalen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Zestien doeken lichten het stiltecentrum op

trachten te verdichten waar het leven om draait

voor even je te kunnen begeven in een

warme cocon van troost, verlichting, verstilling

kortom alles dat bestaan op aarde verfraait

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Zij behangt hem met verschillende tinten goud

onderbouwt dit met aandachtige blikken

drapeert lichtlinten over stevige schouders

creëert diepte door hier en daar ogen te richten

werkt van groot naar klein want ook dat mag er zijn

alles dat versiert kan worden wordt versierd

want deze waardevolle ontmoeting wordt gevierd

_______________________________________________________________________________________________________________________________

De poel des verderfs
riekt naar
zelfbeklag en zelfmeelij
pleegt averij
op relativering
gezond verstand
vult zich
zonder mededogen
met eenzaamheid
dat zich verspreidt
tot in de diepste spelonken

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Vervagend

Losgelaten
vult lucht zich
met zuurstofrijk licht
gelift wordt zij
naar hogere regionen
waar demonen vervliegen
als sneeuw voor de zon
vredelievendheid
terugkeert bij de bron

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Vicieuze Cirkel

Bezuiniging op zorg
personeel kan niet meer
borg staan voor kwaliteit
gefrustreerdheid, demotivatie
eisen hun tol, de beker raakt overvol

Steeds minder handen aan 't bed
operaties mondjesmaat
een ongezond en verstoord klimaat
ook al is hulp van levensbelang
dan nog moet je wachten op de gang

Onacceptabel en ontluisterend
is de zorg van vandaag
wachten, wachten, wachten
onaanvaardbaar en als stroop zo traag

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Zij strijkt de zeilen
gooit het anker uit
laat alles betijen
luistert naar de stilte
als enig geluid

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Zij vormen een fundament
het baken van ieder lichaam
de spiegel van ons gestel
dragers van een duurzaam leven

Zij zorgen voor stabiliteit
stevige bodem in dit bestaan
laten ons van geboorte tot dood
vier keer rond de aardbol gaan

Dus koester ze met aandacht
schenk ze liefdevolle zorg
dan blijven ze hun best doen
staan voor jouw gezondheid borg

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Melancholie kruipt
poriën binnen
wijl muizenissen
door het hoofd krioelen

Zij moet zich bezinnen
niet langer gissen
of zichzelf
mooie praatjes opdissen

maar haar voelsprieten
uitzetten in onbekende poelen
en gedachten
samen laten vloeien

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Verlangen staat voor de deur
verheugd laat zij hem binnen
weg met saaiheid van bestaan
tijd voor het verzetten der zinnen

De grijze hersencellen kraken
het bloed raast door het lijf
want dat zij er werk van gaat maken
dat staat buiten kijf!

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Wending

Vallend gebladerte
schildert rood en goud
theatert wending
naar wit en koud

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Verderf

Het rochelt diep van binnen
in de krochten van haar ziel
wanneer vingers zich prikken
aan het valse spinnenwiel van
stroperige afgunst, bekrompen jaloezie

Het krioelt door haar lichaam
laat het koken en klotsen
vult kieren met geniepige gedrochten
spuwt gal en leegt het op duister gespuis
vergeven van bloedluis

Het mangelt haar botten
laat ze krakend in hun voegen
verzuurd kraakbeen braken
een geraamte, oud en versleten, verder rotten
waar dood reeds aan zit te vreten

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Soms
stapt de schaduw
in het licht
omdat hij
genoeg heeft
van zijn vergezicht

_____________________________________________________________________________________________________

Zwoele lucht
dringt traag binnen
doet beseffen
dat tijd rijp is
voor herbronning
want een ijl gemis
vraagt om hand
in eigen boezem
zodat bloesem
weer mag geuren
leven bestaat
uit louter verwondering

_____________________________________________________________________________________________________

De nacht waakt over
de uren die niet meer zijn
het kind dat niet langer is
de adem die niet meer zucht
de ogen die niet langer raken

de nacht waakt....

_____________________________________________________________________________________________________

Gebroken

Tergend traag
smeden uren
zich aaneen

Als uit steen
gehouwen, bouwen
beelden zich op

Zij vormen
een strop voor
donkere, duistere gedachten

die wachten
vernietigd te worden
bij de laatste slotakkoorden

_____________________________________________________________________________________________________

Ze schaaft en schuurt
dicht en plamuurt
open, kwetsbaar
zonder schromen
om steeds iets dichter bij
haar innerlijk zijn te komen

_____________________________________________________________________________________________________

Gespiegeld

Tintelingen
als speldenprikjes
te ervaren op de huid
bieden het besef
dat deze geschonken aandacht
veel meer duidt

_____________________________________________________________________________________________________

Het witte licht

Ochtendkrieken
wordt lijsterend ingeluid
explosie van klanken
bezwangert het prille licht

Lichaam rekt zich loom uit
genietend met de ogen dicht

_____________________________________________________________________________________________________

Transformatie

Verkoelend, als een zwoele bries
daalt zij af van steile toppen
waar gestreden wordt tussen hoge, fiere bomen
en verdord, platgetrapt gras

Verwachtingsvol, als een zwoele bries
daalt zij af naar diepe dalen
waar oneindig paarse vlakten
zich rekken en uitstrekken

tere, kwetsbare natuur
zich zonder gêne openbaart
gezamenlijke energie zich ontlaadt

_____________________________________________________________________________________________________

Het delen
schreeuwt zich
een weg
door de dagen
schor en hees
de stem
vol onbehagen
ziet het
de tijd
jachten en jagen
de klok
strooit onrust
het tikken
gaat immer door
er is geen rem....

_____________________________________________________________________________________________________

Het zit verscholen
tussen voortschietende wolken
wit bruisende golvenkoppen
steeds geler wordend bladerdak

Het zit verscholen
tussen wervelende stormen
kletterende regenbuien
spiegelend wateroppervlak

Pas als de hemel
zich met een sterrengloed omhult
dan is het moment gekomen
dat dat het toch nog wordt vervuld

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Het hoofd balanceert
wat moeizaam op de romp
trekt zo nu en dan scheef
maar praktisch niemand
die er iets van ziet

Nu hoeft dat ook niet
echter het gevoel is er wel
dus een beetje aandacht
op z'n tijd is top
haalt zij haar schouders weer op🙂

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Totaal onverwacht
strooit een flitsende verschijning
vuurwerk in het rond

doet de grond
trillen op zijn vesten

diepe, donkere krochten
worden ten langen leste vol hartenlust
uit hun winterslaap wakker gekust

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Beren blokkeren de doorgang
laten het onderbewuste
gekke bokkensprongen maken
relativeringsvermogen
een korte stonde verzaken

Want er is paniek in de tent
de grip voor even verdwenen
pas als het nest met hulp vervaagt
en rust weer langzaam wederkeert
is het nieuw vertrouwen dat daagt

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Vader

Hij blijft waken
in haar hoofd
want de liefde tussen hen
is nooit gedoofd

Tussen de lijnen
van de jaren
gaat zij steeds meer
van hem vergaren

Zijn genen en karakter
heeft hij door gegeven
in haar blijft hij voor altijd
verder leven

_____________________________________________________________________________________________________

Loom wandelt stilte binnen
niets moeten, niets willen
gewoon de rust begroeten

Geen jagen en jachten
maar gedachten in vrijheid
verblijd laten gedijen

Ze neder vlijen in velden
vol wilde bloemen waar
geluk het hart laat zoemen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

In het schemergebied
vallen haar de schellen
langzaam van de ogen

de werkelijkheid dient zich aan
alhoewel ze dat niet wil geloven...

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Telkens weer

Ook nu
ontgrendelt nacht
deze droom
waarin gesloten ogen
de gestalte zien
die op haar wacht
Als eerste nevelslierten
verschijnen, tranen
de ochtenddauw kussen
zal zijn silhouet
opnieuw verdwijnen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gebiologeerd

In jouw
tomeloze energie
ben je mijn evenknie
Je gaat voor
het hele pakket
in dit leven
zonder je
verheven te voelen
pak je vol risico
alles aan, er zijn altijd wel
helpende handen
met je begaan

Wat je geeft
ontvang je
dubbel terug
en dat vormt
de brug naar
idealen en dromen
die het bloed
hartstochtelijk
doet stromen
bewondering afdwingt
bij die groep mensen
die jou vol warmte omringt

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gevolg

Aandacht misleidt
sereniteit wordt sleur
trapt een deur open
naar verlangen en malheur

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Bezielend

Stilte omsluit hen
die hier rusten
Gesloten ogen
gedogen herinneringen
vol heimwee

Het zachte gefluit
van een vogel
neemt het mee
tot diep in het hart
van dit graf

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Oplettend

Aandachtig kijkt hij
zij wordt erdoor overspoeld
ogen ontvlammen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Kleurrijk

De grijze muizen treden aan

ze hebben horen piepen

zijn met het lot van hen begaan

die vol kommer en kwel riepen

De grijze muizen treden aan

ze helpen waar ze kunnen

ze hoeven er niets voor terug

omdat ze het de ander gunnen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Hij ziet het glas halfvol
zij echter halfleeg
wat is het dat hun gedachten
zo verschillend beweegt

Is het een stofje gemist
in het hoofd
waardoor alles dat beleefd wordt
zo anders oogt?

Wat maakt dat de één
hangt aan het leven
en de ander zijn bestaan
juist op wil geven?

Wellicht de opvoeding
die een woordje meespeelt
en ook nu nog het heft
in handen heeft?

Zij ziet het glas halfvol
maar hij halfleeg
het blijft raadselachtig
wat hun gedachten beweegt

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Het knaagt zich een weg door het hoofd
voelt zich voor even totaal verdoofd
galmt na in de krochten van de geest
betrekkelijkheid is daar
klaar, over, geweest

Ontreddering en ongeloof vechten om een plek
gitzwart is de drek die dit lichaam besmeurt
dood de blik die doordringend de ogen verscheurt
betrekkelijkheid is daar
klaar, over, gebeurd

_______________________________________________________________________________________________________________________________

De droom wekt gevoelens
uit lang vervlogen tijd
toen pure eigenheid
nog niet was ingelijfd

Ze hoeven niet benoemd
ervaringen beklijfd
persoonlijkheid gevormd
met eigen aardigheid

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Somberheid schuurt langs muren
tracht een uitweg te vinden
door de kieren van verval

naar daar waar verlangen lonkt
nieuw pril leven zich ontvouwt
zij zich een nieuwe weg knipt

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Vreemde beleving

Onwerkelijk traag tikkende tijd
creëert een andere wereld
waarin huid zich af pelt
tot pure naaktheid

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Hoopvol

Gelakte nagels, geborsteld haar
alles is kloppend, alles ik klaar
het hart slaat krachtig, het bloed stroomt rood
gevoel is goed, verlangen ontbloot

en al ben je nog niet in zicht
ik ben nu al voor je gezwicht

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Voortgang

Helder en verkwikkend stroomt zij
langs de uitgedroogde bron omlaag

krachtig en ongelimiteerd 
haar weg zoekende
door smalle ondergrondse gangen

om uiteindelijk vrij en onvervaard
deel te worden van het grote geheel

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Pure ontspanning

De dag biedt zich aan
en ik laat hem begaan
gemaakte plannen van de baan
want de dag biedt zich aan
en ik laat hem begaan

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Wereld Oceaandag

De nacht steunt en kreunt in al zijn voegen
schraapt en schuurt tot zeer groot ongenoegen

Seconden tikken tergend traag voorbij
gesterkt met het donker aan hun zij

De donder brult en schreeuwt zijn onheil uit
maar de mens is laks en doet geen fluit

Oceanen bulderen in vol ornaat
want nog even en het is te laat

Bewustwording moet er heel snel komen
geen tijd meer om verder te dromen

Dus mensheid wordt wakker en ga ervoor
geef de natuur jouw luisterend oor!

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Bespiegeling

Ze weet het is daar
toch voelt het niet anders
haar blik wordt gericht
op wat is geweest

de roots die dit leven
een kans hebben gegeven
tot groei en ontplooiing

Op die plek voelt zij
zich voor even weer kind
want tenslotte is dat het
wat voortdurend bindt

Na een stil verpozen
zendt zij hen voor nu 
een laatste groet

zet met lichte tred 
de eerste schreden 
blijmoedig van geest
in een hernieuwd heden

Nu neemt zij het wel gewaar
die sluimering van hoop 
is wel degelijk daar!

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gaten geslagen
in een zeer kwetsbare huid
doen het hart huilen

Wanneer tijd ze langzaam dicht
kan zij weer rustig kloppen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Verleidelijk

Boeiend en betoverend
dient hij zich aan
lonkt en daagt uit 
vol vuur en energie

laat het bloed 
door de aderen ruisen
dus hoogste tijd
om op te staan😊

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Open hartig

Als een warme bron 
ontspringen woorden vol voel 
haar geopende mond

levensovertuiging 
laat ze rondzingen 
en uiteindelijk gaan

geeft ze ruim baan
om te strelen, te helen
te vleien, te gedijen

te behagen zonder te vragen
te geven zonder naar iets te streven
ze krijgen gewoon ruim baan

om naar dat andere hart te gaan

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Weerloos

De rek is er uit
de kracht verdwenen
ze wil het niet maar
weekheid is verschenen

kwetsbaarheid tooit de dag
de rek is eruit
ze wil het niet maar
de wereld is een hard gelag

Ze wil het niet maar
soms is de rek er uit
haar kracht voor even kwijt
voor nu enkel weerloosheid

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Omslag

Het tij keert zich als vanzelf
moeiteloos, zonder problemen
de golven volgen hun baan
bruisend als nooit tevoren

Fluisterend streelt de wind mijn huid
verwijdert het onkruid in mijn hoofd
troost, reinigt, verkwikt en belooft

______________________________________________________________________________________________________________________________

Haar ogen volgen alles dat hij doet
alleen maar naar hem kijken voelt al goed
gulzig vult haar geest zich met gedachten
over gelijkgestemdheid en gelijke krachten

Het bloeit en gloeit als hij er is
maar zonder voelt zij een diep gemis
dan sist en schroeit het in haar bloed
is het slechts traagheid die haar voedt

Zij klampt zich vast aan de herinnering
maar langzaam raakt het beeld uit zicht
maalt er slechts één regel door haar hoofd
heeft zij toch weer de boot gemist...

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Voor even...

De tijd verglijdt
van verleden 
naar dit heden

vult deze 
gerimpelde hand
met kinderlijke vreugd

de huid wordt oud
maar het hart
straalt voor altijd jeugd

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Zij stroopt de nacht
van haar huid
maalt valse dromen 
met haar geest tot gort
gaat snel over 
tot orde van de dag
want hij duurt toch 
al zo verrekte kort

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Koude oren

Ze laten
een zacht ruizen van de bomen binnen
het speels geklater van de regen
prille zangkunst van hoge bomenvogels
die de lente reeds beleven
klanken intiem kleuren, fadogevoelens dansen
ogen met diepe stemgeluiden sjansen

Dat ze dan eens wat koud zijn
is niet iets dat stoort
zolang het leven om je heen
maar helder wordt gehoord

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Herpakken

Gedachten dwalen
langs verlaten landerijen
geflatteerd door stiltebeekjes
waar laatste koeien
flaneren in zompige wei

Gedachten dwalen
door uitgestorven dorpjes
gemarkeerd met kinderkopjes
waar het beieren 
van kerkklokken slechts gedijt

Gedachten dwalen
over uitgestrekte vlakten
getekend met mistige hand
waar de blik 
in oneindige diepten is aanbeland

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Het schuurt langs de huid
probeert binnen te dringen
maar kan, hoe het ook zoekt,
geen geschikte opening vinden

Het schaaft langs het leven
verwijdert scherpe randen
doorklieft smalle kloven
geen tijd om te verzanden

Het polijst zacht de kern
zet haar wagenwijd open
laat stofnesten verdwijnen
haalt het ultieme naar boven

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Jij

Jij bent het die het blad omslaat
de boom met sterke wortels aardt
me altijd in mijn waarde laat
kostbare momenten vergaart

Jij bent het die kaf van koren scheidt
de pijl in de roos laat schieten
mij in dit leven begeleidt
er volop van laat genieten

_____________________________________________________________________________________________________

Ontsteek de vuren
laat bloed krachtig stromen
ontwar de knopen
laat hoop tot wasdom komen

Schil de lagen
pel ze één voor één
besprenkel ze met aandacht
ontdoe ze van hard steen

Heb je dat gedaan
kom dan dichterbij

en ontrafel mij

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Het nieuwe jaar

Ze weet het is daar
en toch voelt het niet anders
Wel wordt haar blik gericht
op dat wat is geweest,
de roots die dit leven
een kans hebben gegeven
tot groei en ontplooiing

Op die plek voelt zij
zich weer voor even kind
want tenslotte is het dat
wat hen voor altijd bindt

Na een stil en sereen verpozen
zendt zij hen voor nu 
een laatste groet, zet met lichte tred 
de eerste schreden in dit nieuwe heden
Nu neemt zij het wel gewaar,
die sluimering van hoop en verwachtingen
is wel degelijk daar!

_____________________________________________________________________________________________________

Het is niet 
de bleke maan
die fascineert
of jouw warme stem
die intrigeert

Het is simpelweg 
jouw nabijheid
die me op wolken
neder vlijt

Het is niet
het gedimde licht
dat betovert
of jouw lichaamsgeur
die mijn hart verovert

Het is simpelweg 
jouw nabijheid
waarin mijn persoon
volledig gedijt

(Geïnspireerd door The nearness of you van Norah Jones)

 _____________________________________________________________________________________________________

Voor heel even 
stort zij zich
in de poel des verderfs
waar het riekt naar 
zelfbeklag en zelfmeelij

_____________________________________________________________________________________________________

Cocoonen

Warm en geurend lakent het bed de huid
droomboten varen af en aan
vergaren beelden uit een ander bestaan
een kerstlied repeteert zich suf
als ware het een strenge schooljuf
lokende ogen lonken voorzichtig naar het licht
heel even nog, dan dicht zij de nacht
en stapt er fris en vrolijk uit

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Langzaam glijden stralen door dit vertrek.
Worden plooien glad gestreken.
Nemen zij, al spinnend en minnend, 
hun favoriete plek in.
Wijl geest zich uitleeft in niemandsland,
gedachten vrij zijn om te spelen en te helen.
Wie had ooit kunnen bevroeden dat saaiheid
uit kon monden in creativiteit.
Luchtig vouwt zij de dag verder open
zich verhullend in een waas Amor, Amor.

_____________________________________________________________________________________________________

Standvastig

Steunend kreunt de dag in zijn voegen
somberen muren zonder warme zon
zwaait wind dorre bladeren om de oren

en toch kleurt haar huid,
straalt ze als nooit tevoren

_____________________________________________________________________________________________________

Jaloezie

Altijd groter, mooier, rijker willen
is best knap vermoeiend
voor wie geen last heeft
van dat groene gras
ook absoluut niet boeiend
Bovendien kost al die jaloezie
bakken vol met energie

Steeds maar meer en meer verlangen
maakt de mens onrustig
beter is te leven vanuit soberheid
lekker ontspannen en onbaatzuchtig
dan ontstaan er als vanzelf zeeën vrije tijd
belanden materiële zaken op de schroot
genieten we gezamenlijk van ons dagelijks brood

_____________________________________________________________________________________________________

Eternity

Zij omringt zich met zijn eeuwigheid
geniet van geurende levenssappen
die hij verspreidt, totdat ze in rook opgaan
en betrekkelijkheid weer vooraan komt te staan

_____________________________________________________________________________________________________

Woeligheid

Het donker houdt de geest gevangen
in een maalstroom van gedachten
elk geluid kruipt onder de huid
zet zijn voelsprieten uit

Woorden wellen op als een bruisende bron
tot uiteindelijk het gedicht daar ligt
de tijd trager tikt en zij opnieuw
met dromen wordt behangen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Bluesy feeling

Herfstwind guurt door koude botten
wijl bladeren van kleur verschieten
verschrompelen en wegrotten

Afscheid schreit met stil verlangen
om dit beeld met prille liefde
te mogen vervangen

_____________________________________________________________________________________________________

Sensueel bestijgt hij de toppen van haar zijn
buikstrelend, helend, de adem benemend
warm en zacht, maar met ontroerende kracht
wordt zij gevuld met herinneringen en dromen
die samenkomen in een gelouterd liefdesdal
waar geen ruimte is voor treurnis of verval
maar geest de eeuwige jeugd heeft...

Geïnspireerd door Try to remember van Harry Belafonte

_____________________________________________________________________________________________________

Met de billen bloot

Wanneer gedachte aan dood
de geest vastzet, maag aanvoelt
als een verstikkend vacuüm 
wordt zij compleet
leeggezogen

Koud, kil en onbewogen
is dit ijzig weten
dat zij het liefst
in de doofpot stopt
snel wil vergeten

Als iets moois 
zich dan ook aandient
gaat zij vol gulzigheid verder
met genieten van dit leven

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Beschouwing

De lucht
is bezwangerd 
van emoties

melancholisch 
voeren klanken 
de boventoon

een saxofoon 
streelt sensueel
de ziel

achilleshiel 
van dit 
broze bestaan

zij maakt 
ruim baan voor
een intens beleven

dat laveert 
tussen een wel of niet 
toe willen geven

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gebroken

Regendruppels vermengen zich 
met de bladeren, vallen neer 
op de plek waar zij ooit lagen

de plek waar zijn hete levenskus
het bloed door de aderen joeg
en haar hart deed behagen

nu handen smeken 
nader te komen, de armen te tonen 
die deden verlangen naar meer

spat liefde echter als rode druppels 
uiteen op dit aardoppervlak
telkens en telkens weer.....

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Vertrouwen

Als spiegel van de kust
haar intensiteit verliest
langzaamaan bevriest
in een lust van zwart

Donkere wolken zich
als een leger bundelen
zon willen plunderen
van haar integere kracht

Dan is er dat zekere weten
dat bij het ochtendgloren
weerspiegeling opnieuw
zal worden geboren

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Het kleine geëerd

Kneuterig
voeden zij de geest
met licht en luchtigheid

Vrolijkheid ten top
geluk gevat in
een notendop

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Gebroken nacht

Onzichtbaar
is de hand
die leidt
kikker
uit benarde positie
bevrijdt

Terug in bed
bij het opnieuw beleven
bedenk ik me
dat ik hem beter
een kus
had kunnen geven

_______________________________________________________________________________________________________________________________

The parting glass

Vrees voor verlies
jaagt hem voort
er is geen ruimte
voor verlangen

smeekbedes worden
niet gehoord
zijn leven is met
eenzaamheid behangen

want elke Ierse pub
die hij bezoekt
schenkt het laatste glas
dat hem vaarwel groet

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Rots in de branding
trots, in vol ornaat
verfraait niet alleen
maar verkoelt of verwarmt
aardt en omarmt

zijn dak gedijt rust
alle geluiden
worden door hem
zacht in slaap gesust

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Ontluikend

Mijn hart voelt zich rijk
als ik zo naar je kijk

Het wordt vol warmte gevuld
als jij jouw blik onthult

Als ogen elkaar raken
laat het harten ontwaken

_______________________________________________________________________________________________________________________________

De betrekkelijkheid van het leven
dient zich wederom aan
als iemand wegvalt
uit ons bestaan

Spontaan denken we
aan een leven na de dood
wordt onze zienswijze nog eens
haarscherp uitvergroot

Het is niet te vatten
of te beredeneren
die kwetsbaarheid moet ons leven
niet gaan beheren....

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Soms werkt de maag
zich een slag in de rondte
zitten er in de pap
vieze, dikke klonten
brandt zuur zich
een weg door dit lijf
staat het van pijn
even stram en stijf
gelukkig zijn er dan 
wat tabletten
om de spieren weer
wat op te rekken😎

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Tegelhaat

Onttuinen is tegenwoordig in
als je geen zin hebt in bruine handen
ontdoe je je heel gewoon 
van al die struiken en bomen

leg je de boel vol met tegels
dat kost je wel wat pegels maar
het scheelt veel tijd en dat is tenslotte
een flinke duit geld waard

maar realiseer je goed 
je hebt geen banden meer met de natuur
egels kunnen niet meer vol vuur
door je tuin heen struinen

vogels hoor je niet meer zingen
want zij kunnen er niet meer wonen
kortom je haalt een zeer kostbaar goed
voor altijd van de kaart😥

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Fluistering

Een stukje nostalgie herleeft
voor even zweeft zij door dit heden
laat het bekleden met beelden
die naar vroeger tijd verlangen
haar behangen met heimwee
en intense geborgenheid

_____________________________________________________________________________________________________________________________

Verwerpen

Plotsklaps 
geconfronteerd met gedrochten
uit het verleden

voor even gedwongen
in dit heden terug te kijken
naar verdrongen gevoel

met tot doel te relativeren
en het tij soepeltjes en vol veerkracht
te kunnen keren

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Mei

Lente maakt lyrisch
ontbottelt een pril verlangen
vogels bevangen van nesteldrang
zingen vol vuur hun lied
wijl knoppen met kracht openspringen
winterse melancholie verdringen

De tuin, bezwangerd met 
een mengelmoes aan kleuren
verleidt met haar zwoele geuren
menig insect, dat vol pret 
zich laaft aan haar zoete spijzen

zo kunnen zij elkander een dienst bewijzen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

Verlichtend

De tijd is nu gekomen dus
handen uit de mouwen
want energie is daar plus
een heleboel vertrouwen
ik laat haar vol passie
rollen over grote vlakken
maar ook een stempel plakken
op zeer donkere kieren
wetende dat het licht
voor eeuwig zal zegevieren

_____________________________________________________________________________________________________

Na lang wachten

Die eerste stralen
zijn een daalder waard
zij brengen lente
dus iedereen betaalt

Eindelijk warmte
na een natte tijd
als ik de zon was
werd ik nu schatrijk

____________________________________________________________________________________________________

Stroming

Vioolklanken varen
devoot binnen
betreden pleisterplaats
van diep verlangen
waar eenzaam hart
zich laat behangen
met strelende tonen
die teder beminnen

_______________________________________________________________________________________________________________________________

'